ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος γεννήθηκε το 1899 στην Αθήνα όπου και έζησε μέχρι το θάνατό του, το 1987. Ήταν παντρεμένος με την Ιωάννα Σεφεριάδου και είχε δυο κόρες. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
ΣΠΟΥΔΕΣ ΚΑΙ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ
Παράλληλα με τις σπουδές του ασχολήθηκε με τα έργα των κλασσικών Ελλήνων και Λατίνων συγγραφέων καθώς και με την νεοελληνική λογοτεχνία και την ποίηση. Δημοσίευσε δύο τόμους ποιημάτων και θεατρικών έργων με το ψευδώνυμο Ύβος Δελφός.
Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο και μέχρι το 1920 τοποθετήθηκε στην ελληνική διπλωματική αντιπροσωπεία στο Παρίσι. Με την ιδιότητά του αυτή, συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις για την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών.
Μετά τις μεταπτυχιακές σπουδές του στη φιλοσοφία και τη φιλοσοφία του δικαίου στη Χαϊδελβέργη επέστρεψε στην Αθήνα. Ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ Νομικής το 1929, υφηγητής το 1930 και έκτακτος καθηγητής στη Νομική Αθηνών το 1932 στην έδρα της Εισαγωγής στην Επιστήμη του Δικαίου και της Φιλοσοφίας του Δικαίου.
Στην περίοδο της δικτατορίας Μεταξά, συνελήφθη και εκτοπίσθηκε στη Σκύρο. Το έτος 1941 απολύθηκε από το Πανεπιστήμιο και το 1944 διέφυγε στη Μέση Ανατολή.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
Επανήλθε στα πανεπιστημιακά του καθήκοντα μετά την απελευθέρωση και το 1945 ανέλαβε το Υπουργείο Εσωτερικών στη Κυβέρνηση Βούλγαρη, καθώς και το Υπουργείο Τύπου και Πληροφοριών στην Κυβέρνηση Κανελλόπουλου.
Το 1946 παραιτήθηκε από το Πανεπιστήμιο και πολιτεύθηκε με το κόμμα των Φιλελευθέρων. Χρημάτισε Υπουργός Εθνικής Παιδείας στην Κυβέρνηση Σοφούλη (1949), καθώς και Υφυπουργός Συντονισμού στη Κυβέρνηση Σ. Βενιζέλου (1951).
Το 1956 προσχώρησε στο νεοϊδρυθέν κόμμα της Εθνικής Ριζοσπαστικής Ένωσης (ΕΡΕ) με το οποίο και εξελέγη βουλευτής σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Υπηρέτησε ως Υπουργός Προεδρίας Κυβερνήσεως και Υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας στην Κυβέρνηση Καραμανλή (1961, 1963), καθώς και Υπουργός Δικαιοσύνης στην Κυβέρνηση Κανελλόπουλου (1967).
Μετά την μεταπολίτευση το 1974, ανέλαβε το Υπουργείο Πολιτισμού στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας. Στις βουλευτικές εκλογές του 1974 εξελέγη Βουλευτής Επικρατείας με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.
Στις 20 Ιουνίου 1975, ο Κωνσταντίνος Τσάτσος εξελέγη από τη Βουλή Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με 210 ψήφους επί 295 παρόντων βουλευτών. Διετέλεσε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας μέχρι το Μάιο του 1980.
ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ
Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος δημοσίευσε πλήθος επιστημονικών μελετών, νομικών και φιλοσοφικών συγγραμμάτων καθώς και λογοτεχνικών έργων.
Το 1961 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, της οποίας διετέλεσε Αντιπρόεδρος και Πρόεδρος. Το 1979 εξελέγη ξένος εταίρος της Ακαδημίας Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών της Γαλλίας και επίτιμος διδάκτωρ της Σορβόννης.
Εξελέγη ξένος εταίρος των Ακαδημιών της Ρουμανίας και του Μαρόκου το 1980, καθώς και μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών, Τέχνης και Γραμμάτων το 1981. Το 1980 του απονεμήθηκε το μέγα ευρωπαϊκό βραβείο Κούντενχοβε-Καλλέργη.
ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ
- Η Τριλογία της ψυχής μου (1923)
- Ποιήματα (1924)
- Δύο Δράματα (1924)
- Τα ποιήματα του Κ. Τσάτσου (1973)
- Ένας διάλογος για την ποίηση (1975)
ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΑ
- Δοκίμια αισθητικής και παιδείας (1960)
- Αισθητικά δοκίμια (1961)
- Διάλογοι σε μοναστήρι (1974)
- Αισθητικά μελετήματα (1977)
- Θεωρία της Τέχνης (1978)
- Η ζωή σε απόσταση (1985)
- Ο σύγχρονος κόσμος (1987)
- Πριν από το ξεκίνημα (1988)
- Αποχαιρετισμός (1988)
ΚΡΙΤΙΚΕΣ
- Παλαμάς (1936)
- Οι μεγάλοι ρήτορες και η ιστορία τους (1968)
- Κικέρων (1968)
- Δημοσθένης (1971)
ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ
- Ελευθέριος Βενιζέλος (1986)
- Ο άγνωστος Καραμανλής (1986)
- Λογοδοσία μιας ζωής (αυτοβιογραφία, 2000)
ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΙΟΥ
- Το πρόβλημα της ερμηνείας του δικαίου (1932) (1978 εκδ. Σάκκουλας)
- Η κοινωνική φιλοσοφία του Καντ (1935)
- Το πρόβλημα των πηγών του Δικαίου (1941)
- Ελληνική πορεία (1952)
- Μελέται φιλοσοφίας του δικαίου (1960)
- Η κοινωνική φιλοσοφία των αρχαίων Ελλήνων (1962)
- Αφορισμοί και διαλογισμοί (1965-1969)
- Πολιτική, θεωρία πολιτικής δεοντολογίας (1965)
- Η Ελλάς και η Ευρώπη (1978)
- Δημοκρατία και Ευρώπη (1982)
ΑΛΛΑ ΕΡΓΑ
- Αγάπη (1950)
- Ποιήματα άλλων καιρών και άλλων τόπων
- Οράτιος, Βιργίλιος, Προπέρτιος, Κάτουλος
