ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΟΣ
Από τις σημαντικότερες προσωπικότητες που πέρασαν τον περασμένο αιώνα και άφησαν αξιόλογο έργο αλλά και ερευνητικό υλικό για τις επόμενες γενιές είναι ο Δρ. Θεοφάνης. Μανιάς του Νικολάου, Ταξίαρχος του Υγειονομικού Σώματος και καθηγητής Ανωτάτων Στρατιωτικών Σχολών. Υπήρξε, επίσης, λαμπρός επιστήμονας, ευφυής ερευνητής και ικανός συγγραφέας με πλούσια δράση στο ενεργητικό του. Είναι ο άνθρωπος που, εκτός των άλλων, άφησε εποχή με τις μελέτες του πάνω στα αρχαία ελληνικά πράγματα, καθώς συνέδεσε σε ένα μοναδικό και επαληθευμένο σύστημα τα ιερά και μνημεία της αρχαίας Ελλάδας.
Γεννήθηκε στο Μόδι Κυδωνίας Χανίων στις 24-8-1912 και απεβίωσε στις 5-6-1985 σε ηλικία 73 χρονών. Περάτωσε την Μέση Εκπαίδευση στα Χανιά το 1931, σε ηλικία 19 ετών. Είχε έναν αδελφό και δύο ακόμα αδελφές. Πολύ σοβαρή και ευεργετική επίδραση στην όλη σταδιοδρομία του είχε η απασχόληση του μετά το Γυμνάσιο (1935-1936) επί πενταετία σε διάφορες αγροτικές εργασίες, όπως κλάδεμα αμπελιών κλπ. Αυτή η σκληρή σωματική άσκηση και η επαφή του με την Φύση, γενικά, του χάρισε ζείδωρο φυσική και πνευματική υγεία και αντοχή στους μετέπειτα αγώνες του. Κατόπιν σπούδασε στην Ιταλία ανάμεσα στις χρονιές 1936-1940, οπότε και αποφοιτά αριστούχος με έπαινο και πρώτος μεταξύ των συμφοιτητών του, Διδάκτωρ Κτηνιατρικής.
Τις παραμονές του Ελληνοϊταλικού Πολέμου, αν και δεν είχε υποχρέωση να γυρίσει στην Ελλάδα βάσει διαταγής του Υπουργείου Στρατιωτικών (ΕΔΥΣ), επιστρέφει εθελοντικά στην πατρίδα του και τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς ζητά και πηγαίνει στο Μέτωπο και ιδιαίτερα στα Οχυρά Ρούπελ-Καρατάς-Κάλλη. Κατά την εμπλοκή και επίθεση του Άξονα συλλαμβάνεται αιχμάλωτος από τους Γερμανούς.
Ο πόλεμος επέφερε απερίγραπτες ταλαιπωρίες, όχι μόνο σωματικές αλλά και ψυχικές. Μόνο χάρη σε μία εξαιρετική τύχη δεν έχασε την ζωή του, λες και τον προόριζε να αρχίσει και να ολοκληρώσει το θαυμάσιο έργο του, σε αντίθεση με τον αδελφό του που χάθηκε από τις κακουχίες του πολέμου. Υπέστη, επίσης, μεγάλες οικονομικές ζημιές. Παράλληλα έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση μέχρι το τέλος του Παγκοσμίου Πολέμου.
Όταν όλα αυτά ξεχάστηκαν και ο κόσμος άρχισε να ξαναβρίσκει τους ρυθμούς του, ο Μανιάς, κατά το 1951-52 συνέχισε τις σπουδές του στην Φλωρεντία, όπου και ειδικεύτηκε στη διατροφή και στη βιομηχανία συνθέτων ζωοτροφών.
Διετέλεσε Καθηγητής στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων επί δεκαετία περίπου (1955-1965) στην Αθήνα και στην Στρατιωτική Ιατρική Σχολή επί ένα έτος, στην Θεσσαλονίκη, το 1962. Και σε διάφορες Σχολές Εφέδρων Αξιωματικών στην Αθήνα, Λάρισα και Θεσσαλονίκη.
Ταξίαρχος, πια, του Υγειονομικού Σώματος του Ελληνικού Στρατού παραιτήθηκε με αίτησή του το 1965, για να ασχοληθεί με την έρευνα και την συγγραφή, καθώς τότε φαίνεται πως ήταν η στιγμή της εντελέχειάς του. Έλαβε μέρος με πρότυπες ανακοινώσεις σε Παγκόσμια Επιστημονικά Συνέδρια, του Δουβλίνου Ιρλανδίας, των «Επιχειρησιακών Ερευνών» (23.8.1972) και της Μαδρίτης «Διατροφής», στις 20.6.80, σε ηλικία 68 ετών, οπότε και ανακηρύχτηκε Ακαδημαϊκός και αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Κτηνιατρικών Επιστημών της Ισπανίας.
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και Γενικός Γραμματέας του Ροταριανού ομίλου Λάρισας και Σύμβουλος επί πολλά έτη και Αντιπρόεδρος επί ένα έτος του Ροταριανού Ομίλου Αθηνών, επίτιμο μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Δημοσιολόγων, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Επιχειρησιακών Ερευνών, του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός» κλπ.
Ο Μανιάς συνεργάστηκε με αρκετές μεγάλες προσωπικότητες, προκειμένου να ολοκληρώσει το έργο του. Ανάμεσά τους ήταν ο μαθηματικός Ευάγγελος Σταμάτης, ο δημοσιογράφος και εκδότης Ιωάννης Πασσάς, ο αστρονόμος Κωνσταντίνος Χασάπης, καθώς και πολλοί άλλοι οι οποίοι υπήρξαν θερμοί υποστηρικτές του Γεωμετρικού Γεωδαιτικού Τριγωνισμού. Μάλιστα ο Ευάγγελος Σταμάτης του έδωσε πολλά στοιχεία και πληροφορίες για την εφαρμογή και τον τρόπο σκέψης πάνω σε αρχαία ελληνικά μαθηματικά.
Ξεχωριστή, ίσως, προσωπικότητα, ανάμεσα στις γνωριμίες του, αποτέλεσε ο παγκοσμίου φήμης Ελβετός ερευνητής και συγγραφέας Έριχ φον Ντένικεν, ο οποίος είχε παρακολουθήσει διαλέξεις του, αλλά και τον γνώρισε προσωπικά. Μάλιστα τον αναφέρει σε πολλά βιβλία του.
ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ
Ως Διευθυντής Στρατιωτικού Εργαστηρίου Ερευνών την δεκαετία 1960 και ως Διευθυντής Ινστιτούτου Ερευνών Αρχαιογνωσίας (ΙΕΡΑ) κατόπιν σκληρής, επίπονης, μακροχρόνιας και πολυδάπανης έρευνας ανακάλυψε, ανάμεσα σε πολλά άλλα, τα παρακάτω:
Το όλο σύστημα του Τριγωνισμού με την Γεωδαιτική διάταξη και την αρμονική τοποθέτηση των ναών, ιερών και κέντρων λατρείας, καθώς και τις μεταξύ αυτών μετρήσεις σε στάδια, είχε την έννοια ενός αθάνατου τοπογραφικού χάρτη.
Σημασία Αριθμών
Ανακοίνωσε στο Ευγενίδειο Ίδρυμα στις 4.6.1971, την σημασία των αριθμών στην αρχαία τεχνική, οι οποίοι είχαν σημασία θρησκευτική, εννοιολογική αλλά και αισθητική.
Κώδικας αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας
Τον Μαθηματικό και Επιστημονικό Κώδικα της αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας εφόσον υπολογιστούν τα γράμματα της γλώσσας με τις αριθμητικές τιμές τους και προστεθούν ή πολλαπλασιαστούν σε κάθε λέξη (ανακοινώθηκε στις 30.3.1972 στο Ινστιτούτο Ερευνών Αρχαιογνωσίας της Εταιρίας Ελλήνων Δημοσιολόγων). Ο κώδικας αυτός περιλάμβανε μαθηματικές σχέσεις και εξέφραζε γνωσιολογικώς τις φιλοσοφικές δοξασίες, τα θρησκευτικά πιστεύω, την τεχνική και, γενικά, τις θρησκευτικές επιστήμες.
Ελληνικό Κινητικό Πνεύμα
Την αληθή έννοια του Ελληνικού Κινητικού Πνεύματος, ως μαθηματική διαδικασία, με την έννοια της σημερινής μελλοντολογίας και επιχειρησιακής έρευνας.
Πυραμίδες και Ελληνικός Πολιτισμός
Την σχέση των Πυραμίδων της Αιγύπτου με ένα πανάρχαιο εξαφανισθέντα Ελληνικό Πολιτισμό (ανακοινώθηκε στο Παγκόσμιο Συνέδριο στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας την 22.8.1972 και σε σχετικά έντυπα όπως The Times κλπ)
Ποίηση ισόψηφων στίχων
Την αρχαία Μορφή Ποίησης των ισοψήφων στίχων, καθώς και δημοσίευσε σχετικά ποιήματα.
ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΤΟΥ
Το έργο που άφησε πίσω του είναι ιδιαίτερα σημαντικό και αξίζει να μελετηθεί με περισσή προσοχή και σύνεση. Μολονότι εν συντομία, είναι σημαντικό να ξεδιπλώσουμε τις σκέψεις του.
Αν και ο αρχαίος Ελληνικός κόσμος βρισκόταν σε συνεχείς έριδες και σκληρούς εμφυλίους πολέμους μεταξύ των Κρατών-Πόλεων, αν και η συκοφαντία και η εξόντωση των διαφόρων προσωπικοτήτων αποτελούσε πολιτικό θεσμό, κάτι που βέβαια ακολουθεί την φυλή μας ως και σήμερα, αν και τεχνολογικά συγκρινόμενοι με τον σημερινό τεχνολογικό παράδεισο, τότε ήταν μία «κόλαση» – παρόλα αυτά το βαθύτερο νόημα της φιλοσοφίας του, και της εφαρμογής της στον υλικό κόσμο, όπως προκύπτει από τις έρευνες του Μανιά, εξαντλείται σε μίαν αγωνιώδη και επί μακράν σειρά αιώνων γιγαντιαία προσπάθεια να απελευθερωθεί από τις δεισιδαιμονίες και τις προλήψεις και να ερμηνεύσει το Σύμπαν, να δημιουργήσει με Σοφία από ολόκληρη τη γη ένα είδος παραδείσου, χωρίς τα στοιχεία του φόβου και της ανάγκης.
Είχε, δηλαδή, πολύ ευγενείς και υψηλές ιδέες και συλλήψεις ανάμεσα σε έναν πρωτόγονο κόσμο. Στον «παράδεισο» αυτόν, θα βασίλευε αιωνίως η παγκόσμια ειρήνη με μεγάλη δόξα και ανώτερη αρετή και παιδεία. Στην προσπάθεια αυτή, της παγκόσμιας ειρήνης, ως γνωστόν απέτυχε.
Όλες αυτές οι πνευματικές κατακτήσεις, και πολλές άλλες κυρίως αστρονομικού χαρακτήρα, υπήρξαν οι πρώτες επιστήμες στις οποίες κωδικοποιήθηκαν τα στοιχεία του Κάλλους της Φύσεως, δηλαδή τα στοιχεία μιας έννοιας με γαλήνιο ωραίο και ειρηνικό οικουμενικό περιεχόμενο.
Ο αρχαίος αυτός παράδεισος είχε τρεις χαρακτηριστικές πλευρές: του αισθητικού παράδεισου, του ηθικού και του πνευματικού.
Σε ότι αφορά το πρώτο, γίνεται πιστεύω εύκολα παραδεκτό από όλους. Για το δεύτερο, πρέπει να προσέξουμε ότι η Αρετή κατά τους αρχαίους άξιζε περισσότερο και από ολόκληρο το χρυσό της γης, αλλά «και υπό την γην»! Στον πνευματικό παράδεισο, ο άνθρωπος θα εισερχόταν με ανώτερης τάξης μάθηση και γνώση, οπότε και θα ήταν ικανός να αντιληφθεί «το απόλυτο κάλλος» και να ζήσει ευτυχής χωρίς ανάγκη υλικών αγαθών.
Και τα τρία αυτά σκέλη του παράδεισου ήταν συνδεδεμένα με τον έρωτα, ο οποίος ήταν η συνεκτική ουσία του σύμπαντος και στο σύνολό τους εξέφραζαν τον «παγκόσμιο ρυθμό» και ήταν φωτισμένα με αιώνιο και γαλήνιο φως.
Πέρα, όμως, από την ποιητική διάθεση, ο κάθε παράδεισος έχει την δική του ερμηνεία και αποκωδικοποίηση, που ανταποκρίνεται σε μία μετρήσιμη και υπαρκτή πραγματικότητα, διόλου αιθεροβατούσα.
Πρώτα – πρώτα στο Γ.Γ.Τ. του γεωγραφικού χώρου της Ελληνικής αρχαιότητος σύμφωνα με τον οποίο οι γεωγραφικές θέσεις των αρχαίων πόλεων, των ιερών τους και άλλων μνημείων, συνδέονται με νοητές ευθείες που σχηματίζουν ένα ωραιότατο Γεωδαιτικό τριγωνικό δίκτυο, γεωμετρικού χαρακτήρα, με όλα τα χαρακτηριστικά της αρμονίας και του κάλλους.
Οι διαστάσεις των τριγώνων και άλλων νοητών γεωμετρικών σχημάτων που υπολογίζονται σε αρχαία στάδια, αντιστοιχούν σε πολύ σπουδαίες λέξεις της Ελληνικής γλώσσας (π.χ. η απόσταση Δήλου – Ιδαίου Άντρου Κρήτης είναι στάδια 1296 = ΩΔΗ ΘΕΟΥ). Ενίοτε τα τοπωνύμια δείχνουν τις κατ’ ευθείαν αποστάσεις μεταξύ των ιερών, εφ’ όσον βέβαια τα τοπωνύμια υπολογιστούν ως αριθμοί.
Δεύτερον, στα διάφορα μνημεία και έργα τέχνης τα οποία εμπεριέχουν και υλοποιούν, φιλοσοφικές, θρησκευτικές και επιστημονικές γνώσεις του αρχαίου κόσμου. Όλα αυτά μέσα από τις διαστάσεις τους, καθώς και από τους αριθμούς των αρχιτεκτονικών στοιχείων τους, οι οποίοι αντιστοιχούν ομοίως σε σπουδαίες λέξεις της Ελληνικής γλώσσης ή και σε λεκτικούς σχηματισμούς με σαφή και ανεξάρτητη έννοια.
Τέλος, στην ίδια την Ελληνική γλώσσα, καθώς όλες οι λέξεις με τις κλίσεις τους, αντιστοιχούν σε αριθμούς, των οποίων οι μαθηματικές σχέσεις (αριθμητικές και γεωμετρικές) είχαν η κάθε μία ειδική σημασία. Με την κατάλληλη ερμηνεία τους οι σχέσεις αυτές μάς παρέχουν ομοίως πληροφορίες φιλοσοφικού, θρησκευτικού και επιστημονικού χαρακτήρα.
Από όλα αυτά, βγαίνει ένα αβίαστο συμπέρασμα, το οποίο σαφώς αποδεικνύεται και μαθηματικά, ότι η γνήσια ελληνική γλώσσα μας, είναι μία παμμεγίστη έδρα μαθηματικού συμβολισμού. Είναι μία πρωτότυπη εγκυκλοπαίδεια του πολιτισμού, και μια μεγαλοφυής προφορική βιβλιοθήκη. Η Ελληνική γλώσσα αποτελεί ένα αρχείο του ανθρωπίνου πολιτιστικού παρελθόντος, το χρυσό κλειδί του αρχαίου πνευματικού παραδείσου και λόγω της ιδιοτυπίας της είναι μία ανεξάντλητη πηγή του ανθρώπινου πνεύματος και θα έλεγε κανείς ένα είδος σημερινού κομπιούτερ. Η Ελληνική γλώσσα, εφ’ όσον μελετηθεί και ερμηνευθεί ευστόχως, θα εξουδετερώσει τελείως την ζημιά που υπέστη η ανθρωπότητα από τον εμπρησμό της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας και άλλων βιβλιοθηκών και αρχαίων μνημείων του κόσμου της αρχαιότητος.
Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο που η αμερικάνικη αστρονομική υπηρεσία NASA, μελετά την (αρχαιοελληνική) γλώσσα μας. Σήμερα γίνονται πολλές προσπάθειες από Έλληνες ερευνητές, όχι μόνο να επαληθεύσουν, αλλά και να προχωρήσουν ακόμα πιο πέρα τις σκέψεις του Δρ. Θεοφάνη Μανιά
Από το έργο του Θεοφάνη Μανιά αναδύεται η εικόνα του ατόμου με πνευματικές ανησυχίες. Ανακαλύπτει κανείς περιπλανήσεις του συγγραφέα και σε κόσμους πέρα από τον αυστηρά επαγγελματικό του χώρο: στη Λαογραφία, στην Ιστορία, στην Φυσική, στα Μαθηματικά, στην Αρχαιολογία. Ιδιαίτερη εντύπωση ανάμεσα σε άλλα κάνουν, η ανακοίνωσή του στην Ακαδημία της Μαδρίτης το 1980, για την δομή του ατόμου του υδρογόνου, δηλαδή τη σχέση Χρυσής Τομής ανάμεσα στο ηλεκτρικό φορτίου του πυρήνα, στην ταχύτητα του φωτός και στον τύπο του Plank.
Επίσης πειραματίστηκε στην Θεσσαλονίκη και εισηγήθηκε την παραγωγή υγραερίου «Βιογκάζ» από την κόπρο των ζώων για τους αγρότες, για την δωρεάν κίνηση αυτοκινήτων, φωτισμό και θέρμανση (από του 1960). Με την σύσταση αυτή θα πετυχαίναμε αξιόλογη οικονομία ενέργειας, η οποία εφαρμόζεται σε πολλές χώρες της Δ. Ευρώπης και την Αμερική και σε κάποιες χώρες της Δ. Αφρικής. Στην Ελλάδα δεν έγινε ακόμα τίποτε, και σήμερα. Ωστόσο, πρόσφατα παράγεται αέριο (βιοαέριο) από τα σκουπίδια της Αθήνας, όχι όμως από την κοπριά ζώων.
Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΜΑΝΙΑΣ
Κατά την διάρκεια της ζωής του, βοήθησε να λάβουν υποτροφίες ή Βοηθήματα Σπουδών πάνω από 50 άτομα, διαφόρων ειδικοτήτων, ανάμεσά τους και άτομα με ειδικές ανάγκες, τυφλοί κλπ. Επίσης έκανε πολλές δωρεές.
Διακρίθηκε με μετάλλιο για τη συμμετοχή του στον αμυντικό πατριωτικό πόλεμο 40-41 ως εθελοντής, με μετάλλιο του Υπουργείου Εξωτερικών για την συμμετοχή του στην Εθνική Αντίσταση, με μετάλλιο του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός», κλπ. Δέχτηκε επίσης πάρα πολλές και ευνοϊκές κριτικές προσώπων του εσωτερικού και του εξωτερικού που ήρθε σε επαφή ή γνώρισαν το έργο του, όπως οι Rrof. Dr Fritz Rogowski, Prof. Dr. Dimitri Keceogly, Pr. Dott. Evangelos Stamatis.
Η πλούσια δράση του και οι έρευνές του δεν τον απομάκρυναν από τον θεσμό της οικογένειας ούτε του στέρησαν την απόκτηση και το μεγάλωμα τριών παιδιών, μίας κόρη, που πάντρεψε, και δύο γιους, που έγιναν γιατροί επιστήμονες, ο ένας χειρούργος γυναικολόγος και ο άλλος γιατρός νευρολόγος.
ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ ΚΑΙ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Όλα τα παραπάνω, τις σκέψεις του, τις διαπιστώσεις του κ.λπ. μπορεί να τα βρει κάποιος σχεδόν συγκεντρωμένες στα βιβλία του. Όμως, εκτός από αυτά, ο Δρ. Μανιάς έφερε σε πέρας πάνω από 200 διαλέξεις, αλλά και ομιλίες από ραδιοφώνου για την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας και 180 διαλέξεις και 25 εκπομπές από τηλεοράσεως για τον Γεωμετρικό Γεωδαιτικό Τριγωνισμό του Αρχαίου Ελληνικού Χώρου και τον Κώδικα της Ελληνικής Γλώσσας.
Τις τελευταίες 25 τις έκανε από κοινού με τον ιστορικό συγγραφέα Αντώνη Ξεπαπαδάκο. Σύνολο διαλέξεων πάνω από 400.
Πολλοί πιθανοί αρχαιολογικοί χώροι, που επισημαίνονται μέσω του ΓΓΤ παραμένουν στο έλεος των αρχαιοκάπηλων ή σαφώς καταστρέφονται επίσημα αλλά εν αγνοία μας, όπως συμβαίνει με τα Ολυμπιακά έργα.
Ο άριστος επιστήμονας και ερευνητής έχει αφήσει πληθώρα έργων πίσω του σε δημοσιεύσεις βιβλίων, άρθρων, δοκιμίων, μελετών, κλπ.
Περίπου 5000 σελίδες με θέματα κτηνιατρικά και ζωοτεχνικά. Περίπου 1000 σελίδες θεμάτων αρχαιογνωσίας, αν και παραμένουν προς δημοσίευση ακόμα 2000.
Από όλα του τα συγγράμματα, σαφώς, ξεχωρίζει το πρωτότυπο βιβλίο «Άγνωστα Μεγαλουργήματα των αρχαίων Ελλήνων (1972), με 62 γεωγραφικούς χάρτες και σχεδιαγράμματα του Γεωδαιτικού Τριγωνισμού.
Πολύ χαρακτηριστική είναι η απάντηση του Ι. Ν. Ζαρονίκου από το «Υπουργείο Πολιτισμού και Επιστημών, Υπηρεσία Επιστημονικής Έρευνας και Ανάπτυξης» σχετικά με το βιβλίο αυτό (22,2,1973):
«… οι αρχαίοι μας πρόγονοι, δεν επίστευσαν απλώς ότι ‘ο θεός αεί γεωμετρεί’, αλλά μετέβαλλον και εις έμπράγματον έργον την πίστιν των αυτήν.»
Επίσης δημοσιεύτηκαν:
- «Παρθενών»
- «Το Ελληνικό Πνεύμα στις Πυραμίδες της Αιγύπτου»
- «Η Ελληνική γλώσσα το ωραιότερο μνημείο της ανθρώπινης ιστορίας».
- «Η Δημοτική και η Καθαρά Ελληνική γλώσσα».
- «Η γυναίκα στην λαογραφία».
- «Η Δημοκρατία επί Περικλέους» 1973.
- «Λαογραφικά θέματα και Πρωτότυπα Θέματα Φιλοσοφίας του Ρόταρυ».
- «Η καταγωγή της ποιήσεως» 1977.
