Διδάσκοντες: Heinz-Otto Peitgen, Peter H. Richter
Υπεύθυνος μαθήματος: Ευάγγελος Κάλιοσης
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ Heinz-Otto Peitgen
Ο Heinz-Otto Peitgen γεννήθηκε στις 30 Απριλίου του 1945 και σπούδασε μαθηματικά, φυσική και οικονομικά από το 1965 έως το 1971 στη Βόννη, όπου έλαβε το διδακτορικό του το 1973.
Το 1977 ανακηρύχθηκε καθηγητής στα μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο της Βρέμης, όπου υπηρέτησε μέχρι το 2012. Εκεί δημιούργησε ένα εργαστήριο γραφικών σε υπολογιστές για μαθηματικά πειράματα.
Από το 1992, ο Peitgen υπηρέτησε ως διευθυντής του Κέντρου Σύνθετων Συστημάτων και Οπτικοποίησης στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Τα ερευνητικά του πεδία περιλαμβάνουν τα μαθηματικά, την επιστήμη των υπολογιστών και τον υπολογισμό ιατρικών εικόνων, εστιάζοντας στην ιατρική διάγνωση και τη χειρουργική, με ιδιαίτερη έμφαση στην ογκολογία, καθώς και σε νευροεκφυλιστικές και καρδιαγγειακές παθήσεις.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 εισήγαγε τη θεωρία του χάους και τη γεωμετρία φράκταλ στην εκπαίδευση των μαθηματικών και πρωτοστάτησε στις μεταρρυθμίσεις στην κατάρτιση των εκπαιδευτικών στις ΗΠΑ.
Ο Peitgen κατείχε θέσεις καθηγητή ταυτόχρονα στη Γερμανία και τις ΗΠΑ. Από το 1985 έως το 1991, μαζί με τη θέση του καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Βρέμης, ήταν επίσης καθηγητής μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στη Σάντα Κρουζ. Από το 1991 έως το 2012 ήταν καθηγητής μαθηματικών και βιοϊατρικών επιστημών στο Florida Atlantic University.
Έχει υπηρετήσει ως επισκέπτης καθηγητής σε πανεπιστήμια στο Βέλγιο, τη Βραζιλία, τον Καναδά, τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Μεξικό και την Ιταλία. Είναι συγγραφέας πολλών βραβευμένων βιβλίων, που μεταφράστηκαν στα γερμανικά, ιταλικά, ιαπωνικά, κινέζικα, πολωνικά και ρωσικά και έγιναν παγκοσμίως μπεστ σέλερ.
Είναι συνεκδότης πολλών επιστημονικών περιοδικών.
Το 1992, ο Peitgen εξελέγη μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών και το 2008 μέλος της Ακαδημίας Επιστημών του Γκέτινγκεν.
ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ
Η Ομορφιά των Φράκταλ, Springer, Heidelberg, 1986 (με τον P. H. Richter).
Η Επιστήμη των Εικόνων Φράκταλ, Springer Verlag, Τόκιο, Springer, Νέα Υόρκη, 1988 (με τον D. Saupe).
Η Μέθοδος του Νεύτωνα και τα Δυναμικά συστήματα, Kluwer Academic Publishers, Dordrecht, 1989.
Φράκταλ για τη σχολική τάξη – Μέρος πρώτο, Springer-Verlag, Νέα Υόρκη και NCTM, 1991 (με τους H. Jürgens και D. Saupe).
Φράκταλ για τη σχολική τάξη – Μέρος δεύτερο, Springer-Verlag, Νέα Υόρκη και NCTM, 1992 (με τους H. Jürgens και D. Saupe).
Φράκταλ για τη σχολική τάξη – Στρατηγικές Δραστηριότητες, τόμ. 1, Springer-Verlag, Νέα Υόρκη και NCTM, 1990 (με τους H. Jürgens, D. Saupe, E. Maletsky, T. Perciante και L. Yunker).
Φράκταλ για τη σχολική τάξη – Στρατηγικές Δραστηριότητες, τόμ. 2, Springer-Verlag, Νέα Υόρκη και NCTM, 1992 (με τους H. Jürgens, D. Saupe, E. Maletsky, T. Perciante και L. Yunker).
Φράκταλ για τη σχολική τάξη – Στρατηγικές Δραστηριότητες, τόμ. 3, Springer-Verlag, Νέα Υόρκη και NCTM, 1999 (με τους H. Jürgens, D. Saupe, E. Maletsky, T. Perciante).
Χάος και Φράκταλ: Νέα Σύνορα της Επιστήμης, Springer-Verlag, 1992 (με τους H. Jürgens και D. Saupe); 2η έκδοση 2004.
- Βιογραφία Peter H. Richter
Ο Peter H. Richter (13 Νοεμβρίου 1945 στο Fallingbostel – 19 Μαΐου 2015 στη Βρέμη) ήταν Γερμανός φυσικός. Μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 2011, κατείχε την έδρα της θεωρητικής φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Βρέμης.
Μετά την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο το 1964, ο Ρίχτερ σπούδασε φυσική στο Osnabrück, στο Πανεπιστήμιο Georg-August στο Γκέτινγκεν και στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ. Έγραψε τη διπλωματική του διατριβή για τη θεωρία της υπεραγωγιμότητας με τον Gerhart Lüders και έλαβε το διδακτορικό του στη θεωρία των μεταπτώσεων φάσης στο Marburg.
Ακολούθως ήταν αρχικά βοηθός στο Marburg και από το 1973 με τον Manfred Eigen στο Göttingen, στο Ινστιτούτο Max Planck, στο επιστημονικό πεδίο της Βιοφυσικής Χημείας. Από το 1977 συμμετείχε σε ερευνητικά προγράμματα στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης με τον John Ross και το 1979/1980 στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ.
Το 1980 έγινε καθηγητής Θεωρητικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Βρέμης, όπου ήταν μέλος του Ινστιτούτου Δυναμικών Συστημάτων μέχρι το 2002 και εργάστηκε ιδιαίτερα με τον μαθηματικό Heinz-Otto Peitgen. Από το 1992 έως το 2002 υπήρξε εκπρόσωπος του μεταπτυχιακού τμήματος “Δυναμικά Συστήματα”.
Στην έρευνα, αφού ξεκίνησε στη φυσική στερεάς κατάστασης, ασχολήθηκε με τη θεωρία της εξέλιξης και τα βιολογικά και χημικά δυναμικά συστήματα (όπως το ανοσοποιητικό σύστημα) και το σχηματισμό δομών σε βιολογικά συστήματα. Στη δεκαετία του 1980 στη Βρέμη ασχολήθηκε κυρίως με τη θεωρία των φράκταλ, για τη οποία έγραψε ένα βιβλίο με τον Heinz-Otto Peitgen και οργάνωσε συνέδρια στο Oberwolfach και στο Max Planck Institute for Mathematics.
Στη δεκαετία του 1990 εργάστηκε πάνω στη θεωρία του χάους και στα ολοκληρωμένα συστήματα. Συνταξιοδοτήθηκε το 2011 και από το 2012 είναι Ανώτερος Καθηγητής Wilhelm and Else Heraeus για την εκπαίδευση των καθηγητών φυσικής.
ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ
Η Ομορφιά των Φράκταλ, Springer, Heidelberg, 1986 (με τον Heinz-Otto Peitgen).
Ήλιος, Φεγγάρι, Κομήτες. Βρέμη και αστρονομία. Στην 75η επέτειο από την ίδρυση της Olbers Society. Hauschild, Βρέμη 1995.
