Το παρόν μάθημα εδράζεται στην κυτταρική υπόσταση του σχολείου στο κοινωνικό οικοδόμημα και επιχειρεί να διερευνήσει το κατά πόσο και υπό ποιες προϋποθέσεις η χειραφετική εκπαίδευση σε συνδυασμό με τις σύγχρονες θεωρίες περί εκπαιδευτικής διοίκησης, και πιο συγκεκριμένα τα μοντέλα της μετασχηματιστικής και της κατανεμημένης ηγεσίας, είναι σε θέση δυνητικά να συμβάλουν στη διαμόρφωση μιας δημοκρατικής κουλτούρας στην εκπαίδευση, η οποία με τη σειρά της διαχεόμενη σε όλο το φάσμα των σύγχρονων κοινωνιών μπορεί να επηρεάσει την εξέλιξη των Πολιτικών Συστημάτων προς την κατεύθυνση της δημοκρατικής ολοκλήρωσης.
Οι διαπιστώσεις που προκύπτουν αναδεικνύουν διασταλτικά τη δυνατότητα η χειραφετική εκπαίδευση να διαμορφώσει μακροπρόθεσμα έναν νέο τύπο ανθρώπου, τον Ολοκληρωμένο Άνθρωπο (Homo Completus).
Ο νέος ενεργητικός, υπεύθυνος, ελεύθερος και δημιουργικός τύπος ανθρώπου μπορεί να αποτελέσει τον φορέα μετάβασης των πολιτικών συστημάτων σε γνησιότερες δημοκρατικές μορφές, με οδηγό το ιδεώδες της πάλαι ποτέ Aθηναϊκής Δημοκρατίας, στο οποίο αποκλειστικοί κάτοχοι και νομείς της εξουσίας ήταν οι πολίτες.
Η συσχέτιση αυτή, επειδή ακριβώς δεν είναι ούτε αυτονόητη ούτε ευθύγραμμη, γίνεται υπό το πρίσμα του θεωρητικού ρεύματος της Κριτικής Παιδαγωγικής, όπως και της Κοινωνικής Επιστήμης της Κοσμοσυστημικής Γνωσιολογίας, που αμφότερα προσφέρουν πολύ χρήσιμα εργαλεία για την άσκηση μιας διεισδυτικής κριτικής της ισχύουσας εκπαιδευτικής πραγματικότητας.